เชิงไก่ชน แม่ไม้มวยไก่

ในวงการไก่ชน ไม่ต่างอะไรกับวงการมวยไทย ที่คนเราจะมีชื่อเรียกศิลปะการต่อสู้แบบโบราณ แม้ไม้ต่างๆในชื่อเรียกของคน ในวงการไก่ชนก็มีเช่นกัน มาดูกันครับว่า

เชิงมวยของไก่มีอะไรบ้าง

เชิงสาด จู่โจมคู่ชกโดยไม่จิก หรือ ที่เรียกบ้านๆว่า สาดแข้งเปล่า
เชิงเท้าบ่า เอาไหล่ชนกัน แล้วขยับคอไปจิกใส่คู่ต่อสู้ เน้นตีท้องหรืออก
เชิงลง สายตีตื้น ต่ำ เน้นจิกขา จิกข้าง เพื่อให้คู่ต่อสู้เปิดการ์ดมีช่องการโจมตี
เชิงมัด สายมุด มักชอบมุดเข้าทางปีกเน้นจิกหัว หู และตีเข้าหัว คอ ตามลำดับ
เชิงบน ชอบใช้คอในการพาดคู่ต่อสู้ กด ล็อค ทับ กอด เหมือนสายซับมิชชัน เพื่อให้คู่ต่อสู้มึน หลงตีกับตัว เมื่อได้ช่องจะได้จิกหู นอกใน หูใน หรือสร้อยแล้วตีเข้าท้ายทอย
เชิงม้าล่อ เน้นล่อซื้อให้คู่แข่งวิ่งตามแล้วสวนกลับ
เชิงตั้ง เน้นยืนสูงตั้งโด่ และเน้นจิกสูงบินตีเอา ( เชิงนี้ในมุมมองผู้เขียนมักเป็นเชิงที่ไม่ค่อยนิยมและเสียเปรียบ
เชิงลายชักลิ่ม เชิงนี้ฉลาด ชอบเอาหัวหนุนคางคู่ต่อสู้ ดูเสียเปรียบ แต่ลอกให้คู่ค่อสู้เป็นฝ่ายกดลง เชิงไก่สายนี้จะชักหัวออก พอคู่ต่อสู้เปิดช่อง พลาด จะจิกหัวตี

ส่วนแม่ไม้เชิงไก่

ที่จะกล่าวต่อไปนี้ เป็นสิ่งที่ตำราโบราณบอกไว้ว่า เชิงไก่ชนิดนี้มักเป็นตัวปราบไก่เชิงบนขี้จุ้ยที่ขี่กอดทับแล้วไม่ตี วรยุทธ์ 8 เพลงท่านี้ แบ่งออกเป็น 15 กระบวนยุทธ คือ

เชิงเท้าบ่า แยกเป็น เท้าตีตัว เท้าจิกหลังกระปุกน้ำมัน
เชิงหน้าตรง แยกเป็น ตีหน้ากระเพาะ หน้าคอ หน้าหงอน
เชิงมัด แยกเป็น มัดโคนปีก มัดปลายปีก
เชิงลง แยกเป็น มุดลงจิกขาลงซุกซ่อน ลงลอดทะลุหลัง
เชิงบน แยกเป็น ขี่ ทับ กอด ล๊อค มัด
เชิงลายชักลิ่ม แยกเป็น ยุบหัว