การดูลักษณะไก่พม่าที่เก่งๆเบื้องต้น

มีข้อสังเกตเบื้องต้นหลังจากที่สังเกตุไก่ชนพม่าที่เก่ง ๆ โดยเฉพาะไปดูตัวดี ๆชนแพงๆเราก็พอสรุปได้ว่า

1.ความเปรียวมีให้เห็นทุกตัว

แต่ไม่ใช่เปรียวแบบกลัวคนลนลาน ขนหัวตั้งแบบนั้นใช้ไม่ได้ครับ ไก่พม่าเก่งจะเปรียวแต่เปรียวแบบนักเลง คือดุ ๆ ในตัว บางตัวเปรียวแบบขี้เล่น คือวิ่ง ๆ มอง ๆ ชำเลืองดูเราตลอด ส่วนประเภทเปรียววิ่งหน้าตั้งไม่ค่อยเห็นเก่งครับ อาจจะมีแต่น้อยเพราะคนเลี้ยงไม่ชอบ

2. หน้าตา

ใบหน้าจะออกตากลมสวยงาม ใบหน้ามักจะออกกลม ส่วนใบหน้าแหลมเล็กมักจะใจน้อยครับ สีตามาตรฐานไก่พม่าเก่ง ๆ ตาสีขาวร้อยละ 80 ครับ ตาจะสดใจมีคิ้วพอสวยงาม ประเภทตาลอย ๆ ก็มีเก่งครับแต่ใจไม่ร้อยเหมือนพวกมีคิ้วครับ

3. หงอนหมูบ

หงอนชี้หรือหงอนพญานาคหรือหัวจุก จะเก่งมากกว่าหงอนแบบอื่น ยกเว้นพวกลูกผสมมีหงอนหลายแบบครับ สังเกตดูพวกหงอนพยานาคกับหงอนหมูบ และหัวจุกจะฉลากมากกว่าและมักจะออกลีลาพม่ามากกว่าหงอนแบบอื่น ซึ่งแสดงว่ามันเลือดสูง และพวกนี้มักจะถ่ายทอดสายพันธุ์ได้ดีด้วยครับ

4. พวกสีดู่และสีสาแข้งดำขาดำตาดำหรือขาว

สีสาขาวแข้งขาวตาขาว สีกรดดู่ สีกรดแดงออกแข้งขาวอมดำอมเหลือง สีเทาโย พวกนี้เป็นสีหลักครับ มักจะเก่งถ่ายทอดลูกได้ดี แสดงถึงสายเลือดสูงครับ

5. พวกแข้งเล็กแห้งตีเจ็บจริง ๆ

พวกแข้งเปียกความเจ็บลดลง แต่พวกแข้งเล็กมักจะมีปัญหายืนดินไม่ดี กล้ามเนื้อน้อยเลี้ยงยากหน่อยนะครับ พวกแข้งใหญ่ตีหนักดีแต่ความเร็วเป็นรอง มีข้อได้เปรียบยืนดินดีเลี้ยงง่ายกว่าพวกแรก ครับ พวกแข้งมีลักษณะเด่นเหมือนตำราไทย ๆ มักตีเจ็บจริงครับ เช่นมีเกล็ดพิฆาต มีแข้งหลังเต็มนูน มีเกล็ดบัวหลังยาว ๆ ฯลฯ พวกเกล็ดเรียบ ๆ มีเหล็ดแข้งสวย ๆ นี่มักจะเก่งจริง ๆ ครับ เช่นสองแถวปัดตลอด สามแถวเป็นระเบียบ ขอให้แข้งกลมเล็ก เดือยงาม มักจะเก่งครับ

6. พวกคางเคราก็มักจะเก่งครับ

ให้ลูกออกมาคางเคราสวยงามดีหงอนไม่ฟุ่มเฟือย เวลาผสมถ้าใช้แม่เหล่าคางเคราตั้งต้นมักจะได้ไก่สวย ๆ เกร่งครับ

7. พวกอุ้งหนาชอบลงพื้น

เป็นหน่อเหล่าพวกนี้มักเป็นไก่แข้งหนักครับ แต่ความเร็วเป็นรองพวกอุ้งบาง ๆ แต่อาจจะมีลำสลบ ยิ่งพวกไม่ค่อยออกตอยิ่งลำใหญ่ครับ คล้ายตำราไก่ไทย

8. พวกกล้ามเนื้อเหลว ๆ

มักไม่เก่งจริงครับ จับดูถ้าเนื้อนิ่ม ๆ ก็ไปได้ชมรม นักสู้แท้มักกล้ามเนื้อดีเนื้อแน่น